Εβδομάδες σιωπής, τέσσερις

Πέρασαν κιόλας τέσσερις εβδομάδες… Τέσσερις εβδομάδες σιωπής. Μου φαίνεται σαν να πέρασε ένας χρόνος που ξαπλώνεις έτσι εκεί και ταυτόχρονα σα να μην πέρασε μια μέρα από τότε που μιλούσαμε, που γελούσαμε, που πίναμε καφέ στο δωμάτιο σου, δίπλα από τη γυάλα με τα ψάρια, την κιθάρα και τα cd σου… Όλα μπερδεμένα στο μυαλό μου πια…

Και η κάθε μέρα εκεί στην εντατική η ίδια… Κάθε φορά κτυπά η καρδιά μου δυνατά πριν μπω μέσα… Παρακαλώ να είσαι ακόμα εκεί, στο δωμάτιο, έτσι όπως σε άφησα. Χαίρομαι μόλις σε δω από το παράθυρο… Κι άλλη μια αγωνία μέχρι να μπω μέσα και να σε δω, να δω τα μάτια σου, αν έχεις ακόμα πυρετό, αν ανταποκρίνεσαι στη φωνή και τις λέξεις μου… Κοιτάζω τα μηχανήματα, τις ενδείξεις, τις πολύχρωμες γραμμές πάνω στην οθόνη μήπως κι αρχίσω να καταλαβαίνω τι λένε, αν θα γίνεις καλά… Η κατάσταση είναι η ίδια εδώ και τόσο καιρό…

Λένε ότι ο χρόνος που περνά δεν είναι υπέρ σου. Λένε ότι θα έπρεπε να είχες ξυπνήσει μέχρι τώρα. Θα έπρεπε να είχε υποχωρήσει και ο πυρετός, να είχες δείξει σημεία βελτίωσης… Ξέρω, θέλουν να είμαστε προσγειωμένοι, να μην έχουμε ψεύτικες ελπίδες. Δεν έχω. Όχι ψεύτικες ελπίδες. Ελπίζω πλέον σε ένα θαύμα. Και ξέρω ότι θαύματα γίνονται. Δεν είσαι απλά άρρωστος, δεν είναι ζήτημα χρόνου να αναρρώσεις. Αυτό θα ήταν το φυσιολογικό. Αυτό θα το περίμενε ο καθένας αν ήσουν απλά άρρωστος. Είσαι σε μια τρύπα όμως. Κανείς δεν ξέρει αν θα βγεις και πότε. Αυτό περιμένω εγώ. Να βγεις. Να διαψεύσεις τους κανόνες. Να τους αφήσεις όλους άφωνους. Δεν ξέρω πως θα είσαι αν και όταν βγεις αλλά θα το παλέψουμε μαζί. Δεν το σκέφτομαι, ένα βήμα κάθε φορά. Αν δεν βγεις, αν γίνει και φύγεις, θα μου είναι πολύ δύσκολο να το δεκτώ. Αλλά θα το δεκτώ. Ξέρω πως θα είναι για το καλύτερο. Ήδη πιστεύω ότι από όλο αυτό βγαίνει κάτι καλό… Εμένα πάντως με βοήθησες να βγω λίγο από τον εαυτό μου, να αντιληφθώ ορισμένα πράγματα, να μάθω να εκτιμώ ορισμένα άλλα, να ξεπεράσω κάποιες φοβίες, να μάθω να δέχομαι καταστάσεις, να προσεύχομαι, κι είναι κι άλλοι που προσεύχονται για σένα και ωφελούνται από αυτό… Σου το λέω όμως, στη σκέψη και μόνο ότι μπορεί να φύγεις τρομάζω, δεν ξέρω πως θα το αντιμετωπίσω… Και δε θέλω να το σκέφτομαι. Θα σκέφτομαι μόνο ότι η ψυχή σου θα αναπαυτεί, διότι ο Θεός είναι πιο δίκαιος από εμάς. Θα δει πόσα πέρασες εδώ και θα σου δώσει όλα τα καλά αλλού…

Θα έρχομαι να σε βλέπω, θα περιμένω να ανασηκωθείς και πάλι όπως δοκίμασες να κάνεις προχθές και με γέμισες με χαρά και φόβο ταυτόχρονα… Παράξενο. Τόσα ανάμικτα συναισθήματα… Σε συνηθίζω έτσι… Το διαφορετικό δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω. Δεν ξέρω και τι να σου πω πια. Ξέρω ότι με ακούς, Δεν έχω όμως κάτι να πω… Να σου πω για τη μέρα μου πως ήταν? Μου φαίνεται πολύ ανούσιο, τί σημασία έχει αν έγινε αυτό στη δουλειά μου, αν κάναμε αυτό στο χορό, αν μίλησα με τον τάδε… Σου λέω μόνο ότι είμαι εδώ. Εκεί, κοντά, δίπλα σου… Ότι σε σκέφτομαι, να είσαι δυνατός και ότι σε αγαπώ πολύ. Αυτό μόνο. Δεν ξέρω αν είναι αρκετό.

Η σκέψη μου και η προσευχές μου είναι μαζί σου. Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω για σένα. Έτσι όπως ξαπλώνεις εκεί, ούτε ξέρω τι γίνεται μέσα σου… Αν προσεύχεσαι πάντως, εύχομαι να προσεύχεσαι και για μένα. Ναι, αυτό θα σου ζητήσω αύριο όταν έρθω. Να εύχεσαι και για μένα. Διότι ίσως να έχεις ήδη φτάσει αλλού με το μυαλό σου. Δε μπορώ να ξέρω. Χαίρομαι όμως που έρχεσαι λίγο εδώ, κοντά μου όταν σε καλώ. Σφίγγεις τους μύες σου, κινείς τα μάτια… Σα να θέλεις να γυρίσεις αλλά το σώμα σου δε σε βοηθά. Εκτός αν θέλεις να φύγεις κι όλο κάτι σε κρατάει εδώ… Δεν ξέρω.

Ρίχνω ένα βλέμμα γύρω… Η μονάδα γεμάτη. Σήμερα έφεραν ένα παιδάκι, όλο σύρματα. Ούτε που φαίνεται το κακόμοιρο κάτω από τα σωληνάκια και τις γάζες. Παραδίπλα κάτι νεαροί από αυτοκινητιστικά, κάτι παππούληδες. Αλλάζουν συχνά τα πρόσωπα εκεί. Ούτε ξέρω τι γίνονται, αν το ξεπερνούν, αν όχι. Κι είναι και κάποιοι που έχουν καιρό μέσα, μαθαίνω και τα πρόσωπα των δικών τους που ξενυχτούν με αγωνία εκεί έξω στις άβολες καρέκλες… Όλοι τους κρύβουν μια πονεμένη ιστορία… Τι να πω… Υπάρχει πόνος πολύς εκεί έξω…

Πάω… Αύριο πάλι. Να είσαι εδώ. Σε φιλώ καλέ μου, σ’ αγαπώ. Ο Θεός μαζί σου…